Kim jest Psychoterapeuta? Czyli wszystko, co musisz wiedzieć o swoim psychoterapeucie…
Psychoterapeuta zajmuje się leczeniem zaburzeń o różnym charakterze i podmiotowości, począwszy od niewielkiego niedostosowania lub dyskomfortu psychicznego do ciężkich objawów, które mogą być związane zaburzeniami nerwicowymi, psychotycznymi itd. Etymologicznie słowo psychoterapia oznacza – „leczenie duszy ”, a co za tym idzie psychoterapeuta to ten, który zajmuje się problemami naszej duszy, problemami ściśle związanymi z emocjami.
Psychoterapeuta może być z wykształcenia psychologiem, psychiatrą, socjologiem itp., najważniejsze jednak jest to, że jest to osoba, która skończyła lub jest w trakcie szkolenia w zakresie psychoterapii. Szkolenia psychoterapeutyczne to zwykle kilkuletnie szkoły podyplomowe kończące się egzaminem.
Istnieje wiele szkół psychoterapeutycznych, co spowodowane jest tym, że istnieje wiele nurtów psychoterapii. Każda szkoła pracuje wedle innych orientacji teoretycznych, być może słyszałeś już o niektórych z nich, są to takie paradygmaty jak: psychoterapia psychodynamiczna, psychoterapia poznawczo-behawioralna, psychoterapia poznawcza, psychoterapia adlerowska, psychoterapia ericksonowska, psychoterapia systemowa, gestalt, psychoterapia humanistyczna, psychoterapia integratywna, czy też psychoterapia psychoanalityczna.
W naszym centrum skupiamy przede wszystkim psychoterapeutów pracujących w nurtach analitycznych i psychodynamicznych, czyli nurtach uwzględniających wgląd w nieświadomość. Szkolenia w tych nurtach to jedne z najbardziej wymagających szkoleń psychoterapeutycznych, nie dość, że należą do najdłuższych, to także wymagają od terapeuty przejścia przez psychoterapię własną, a także początkowego prowadzenia własnej praktyki tylko pod stałą superwizją. Wybierając do naszego centrum terapeutów, pracujących w tych nurtach jesteśmy pewni, że zapewniamy naszym pacjentom to, co aktualnie na rynku jest najlepsze.
Jak pracują nasi psychoterapeuci?
Dla psychoterapeutów specjalizujących się w podejściu psychoanalitycznym, objawy (dolegliwości i zaburzenia psychiczne), których doświadcza pacjent, są konsekwencją nieświadomego wewnętrznego konfliktu lub deficytu.
Tak pokrótce, jeśli można to opisać w jednym akapicie, można powiedzieć, że nieświadomy konflikt powstaje wtedy, gdy osoba z jakiegoś powodu nie mogła emocjonalnie „przeżyć” jakiegoś wydarzenia, z którym ciężko sobie było poradzić sobie poradzić (np. traumatyczne wydarzenie). Osoba rozwija wówczas psychologiczne lub nawet cielesne mechanizmy obronne. Takie problematyczne lub „traumatyczne” zdarzenie jest w ten sposób „tymi mechanizmami” częściowo możliwe do opanowania, ale pozostaje w sferze psychicznej jako nieświadomy konflikt. Konflikty takie zwykle powodują symptomy, z którymi pacjent zgłasza się na terapię np. lęk, depresja, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, choroba dwubiegunowa, problemy rodzinne, problemy z odżywianiem, poczucie braku sensu, uzależnienia, ataki paniki, fobie, stres, zaburzenia seksualne, choroby psychosomatyczne itd.
Jeżeli interesuje cię więcej na ten temat, zapraszamy do działu o terapii analitycznej, gdzie opisujemy szczegółowo, kiedy i jak działa terapia?
Relacja terapeutyczna
Ogólnie rzecz biorąc, terapia oparta na różnych orientacjach psychoanalitycznych przewiduje ścisłą relację psychoterapeuty z pacjentem, dzięki któremu próbuje się zgłębić strukturę konfliktów odpowiedzialnych za objawy. Psychoterapeuta pomaga pacjentowi w przepracowaniu wewnętrznych konfliktów, pozwalając na lepsze radzenie sobie ze skutkami nimi wywołanymi. Psychoterapia taka, wymaga zwykle długiego okresu, aby relacja terapeutyczna mogła się odpowiednio rozwinąć. Spotkania odbywają się regularnie raz, dwa lub czasem nawet trzy razy w tygodniu.
Czasem jednak psychoterapeucie zdarza się pracować interwencyjnie, czy też krótkoterminowo, dotyczy to zwłaszcza pacjentów, którzy wcześniej już przeszli własną psychoterapię, a w których życiu pojawił się emocjonalny problem, z którym sami sobie w danym momencie nie radzą. Interwencja taka charakteryzuje się wyraźnym skupieniem na objawach i ich jak najszybszym złagodzeniu.
Sam proces leczenia, z technicznego punktu widzenia, polega na relacji terapeutycznej w tak zwanym settingu, czyli ustalonych ramach. Ramy te sprzyjają rozwojowi przeniesienia (pojęcie psychoanalityczne) co można to porównać do uzewnętrznienia schematów relacyjnych pacjenta. Dzięki temu mechanizmowi, między pacjentem a terapeutą zachodzi proces, w trakcie którego jest szansa na emocjonalne ułożenie pewnych spraw, które dotychczas były nieświadome. Innymi słowy, u pacjenta uruchamia się nieświadoma reprezentacja pierwotnych stylów relacyjnych, czasem skorelowanych z napotkanymi trudnościami.
Interpretacja przeniesienia, przeciwprzeniesienia (tj. reakcji emocjonalnych psychoterapeuty na określone procesy u pacjenta), wolnych skojarzeń i innego materiału osobistego (na przykład zachowań, wzorców relacji, snów itp.) sprzyja odnalezieniu najgłębszych przyczyn konfliktów. Wszystko po to, aby pacjent stał się bardziej świadomy i mógł zmienić swoje style zachowań, a także uzyskać częściową zmianę struktury swojej osobowości, swojego Ja. Celem zmiany w życiu jest uzyskanie jak najbardziej adekwatnego przystosowania się do życia społecznego i relacyjnego oraz złagodzenie objawów psychopatologicznych i psychosomatycznych, jeśli takowe są.
Czym jest superwizja? Dlaczego jest potrzebna? Co się dzieje podczas superwizji?
Superwizja to ogólnie rzecz biorąc metoda omawiania, konsultowania pracy lub zadania wykonywanego przez inną osobę. Jest to proces służący utrzymaniu odpowiednich standardów terapii oraz metoda doradztwa polegającą na poszerzeniu horyzontów i doświadczenia terapeuty. Superwizja jest nieodłączną częścią psychoanalitycznego procesu psychoterapeutycznego, w praktyce oznacza to tyle, że psychoterapeuta w trakcie leczenia pacjenta konsultuje się z innymi doświadczonymi terapeutami, w sprawach dotyczących danego procesu terapeutycznego.
Jaka jest różnica między poradnictwem psychologicznym a psychoterapią?
Poradnictwo to seria sesji z psychoterapeutą lub psychologiem o ograniczonym czasie trwania (zwykle 1-5 sesji), których celem jest zrobienie postępu w problemie natury emocjonalnej, czy też pomoc w psychologicznym zrozumieniu danej sytuacji. W tym przypadku słowo „poradnictwo” nie jest dosłowne, tj. terapeuta nie udziela porady, ale może pomóc zobaczyć problem z innych punktów widzenia, tak aby klient mógł podjąć najbardziej odpowiednią decyzję dla siebie, mając szerszy ogląd sytuacji. Istnieje duża różnica między poradnictwem psychologicznym a psychoterapią pod względem czasu trwania, metod i kwalifikacji zawodowych.
Ramy współpracy – zwyczajowe zasady psychoterapii
Poniższe zasady są raczej ogólne, mogą się jednak różnić w zależności od danego psychoterapeuty, powinny jednak one być ustalone na etapie konsultacji, które odbywają się przed podjęciem właściwej psychoterapii.
Zasada poufności w psychoterapii
Psychoterapeuta zobowiązany jest do zachowania pełnej poufności w stosunku do klientów. Istnieje jednak wyjątek w przypadku podejrzenia stanu zagrożenia życia lub zdrowia, w którym to przypadku profesjonalista musi zastosować się do obowiązku udzielenia informacji określonego w Kodeksie Etycznym Psychoterapeuty (dotyczy to np. sytuacji w której pacjent grozi że się zabije lub to realnie planuje).
Terminy psychoterapii
Sesje rozpoczynają się dokładnie o umówionej godzinie, dlatego warto przyjść 1-2 minuty wcześniej, jednak przybycie dużo wcześniej może przeszkadzać poprzedniemu klientowi, który może mieć jeszcze sesję. W przypadku spóźnienia się należy liczyć się z tym, że opóźniony czas rozpoczęcia sesji nie spowoduje przedłużenia się czasu, sesja będzie musiała zakończyć się punktualnie.
Zgłoszenia na terapię
Zgłoszenia na terapię przyjmowane są telefonicznie lub mailowo, w przypadku osób dorosłych niezbędna jest rezerwacja osobista, oznacza to, że nie można zapisać kogoś innego na terapię. W terapii bardzo ważna jest motywacja, dlatego czekamy jedynie na osoby, które poczuły, że nadszedł czas, aby zrobić coś dla siebie i zacząć terapię.
Podstawa pracy psychoterapeuty
Podstawą wspólnej pracy jest zmotywowana postawa pacjenta, w przypadku jej braku terapeuta może na początku nie podjąć się pracy terapeutycznej.
Skierowanie do psychiatry
Jeśli podczas oceny stanu pacjenta wystąpią głębokie objawy psychiatryczne, pacjent może zostać skierowany także do lekarza psychiatry.
Zakończenie procesu terapii
Zarówno klient, jak i terapeuta może zainicjować zakończenie procesu terapii, jeśli uznają, że terapia do tego dojrzała. Nie należy jednak tej decyzji podejmować pochopnie, trzeba pamiętać, że w procesie terapeutycznym mogą pojawić się zarówno pozytywne, jak i negatywne uczucia w stosunku do terapii i terapeuty, co jest całkowicie naturalną częścią procesu i powinno być omawiane podczas sesji terapeutycznych.
Dlaczego trzeba płacić za odwołane sesje?
Terapeuta co tydzień rezerwuje czas dla danego pacjenta, jest to przeznaczony czas, co tydzień o tej samej porze dla konkretnej osoby. Jeżeli pacjent przegapi lub odwoła termin wizyty, ten czas nadal pozostaje zarezerwowanym czasem dla tej osoby, nie może on być zarezerwowany ani też przekazany innemu klientowi. Dlatego też zasadą psychoterapii jest to, że za każdą odwołaną lub opuszczoną sesję należy uiścić opłatę. Wszystko to jednak leży również w najlepszym interesie pacjenta, aby zachować ciągłość terapii i systematyczność.
