Badania nad psychoterapią psychoanalityczną

Skuteczność psychoterapii psychoanalitycznej

Badania przytoczone poniżej zostały przeprowadzone głównie w Londynie, USA i Szwecji. Zostały one przeprowadzone zarówno na dorosłych, młodzieży, jak i na dzieciach, które otrzymywały terapię analityczną. (Istnieje terapia analityczna dla dzieci, modyfikowana pod ich potrzeby i możliwości).

W badaniu przeprowadzonym przez Siassi (1979), porównano psychoterapię psychoanalityczną z psychoterapią behawioralną lub eklektyczną (tj. integratywną, czyli łączącą różne podejścia). Głównym punktem tego badania było przyzwolenie terapeutom na stosowanie ich własnych metod i aplikowanie ich w dowolny uznany przez nich sposób (z czego korzystali terapeuci integratywni). Okazało się, że wyniki stosowania psychoterapii psychoanalitycznej były znacząco bardziej korzystne. Zaznaczyło się to szczególnie mocno w długoterminowym wpływie terapii analitycznej, wykazanym w ponownym przebadaniu (po upływie czasu) osób poddanych różnym rodzajom terapii, w którym wykazano znaczącą poprawę po terapii analitycznej w porównaniu z innymi podejściami.

Inne badania przeprowadzone zbiorczo (zestawienia badań, w których zebrano liczne wyniki badań nad psychoterapią, przeprowadzone na przestrzeni lat przez wielu badaczy), dowodzą skuteczności terapii analitycznej i psychodynamicznej w porównaniu z innymi podejściami terapeutycznymi, biorąc pod uwagę takie objawy jak lęki, zaburzenia osobowości, zaburzenia somatyczne, złożone zaburzenia psychiczne, oraz ogólną poprawę objawową. (Jonathan Shedler,, The Efficacy of Psychodynamic Psychotherapy, American Psychologist, 2010.)

W badaniach przeprowadzonych w Sztokholmie w 1997r. wykazano, że pozytywne efekty terapii analitycznej i psychoanalizy wzrastały po zakończonej terapii, mając coraz lepsze skutki wraz z upływem czasu (Sandell i inni 1997).

Badania w dziedzinie chorób psychosomatycznych wykazują zaskakujące wyniki, można je znaleźć na stronie o zaburzeniach psychosomatycznych, klikając na tego linka.

Duże badanie retrospektywne, w którym zebrano raporty dotyczące 763 dzieci leczonych w Centrum Anny Freud w Londynie na przestrzeni 40 lat wykazało, że:

– ponad 85% dzieci z zaburzeniami lękowymi i depresyjnymi nie wykazywało żadnych dających się zdiagnozować zaburzeń emocjonalnych po dwu letnim okresie leczenia terapią psychoanalityczną dla dzieci, a

– 69% dzieci z destrukcyjnymi zaburzeniami zachowania po roku terapii analitycznej nie wykazywało już diagnostycznych zachowań (Fonagy i Target 1996).

Inne dobrej bardzo jakości badania na kontrolowanych próbach wykazały, że pacjenci korzystający z terapii analitycznej zmniejszyli swoją zależność od służby zdrowia w sprawach szeroko ujmowanych chorób fizycznych, takich jak: zespół jelita drażliwego, stany po przebytym zawale serca, oraz chwiejna cukrzyca (Guthrie i inni 1991; Gruen 1975; Moran i inni 1991).